Tante in Burkina!

Twee weken te vroeg, maar hij is er! Pim en Eva hebben een zoon gekregen: Cas! Zondag 15 januari geboren rond 1 uur. Kwam rond middernacht huis van een avondje met andere vrijwilligers en zag op mn Nederlandse telefoon een oproep van Pim gemist (ik had al 100 keer tegen Claartje gezegd; als mn broer me belt weet ik hoe laat het is!), maar dit keer ging er geen lampje branden. Ik had ook een sms van mijn moeder, toen ik het opende las ik: EVA HEEFT WEEEN! Al 6 cm ontsluiting! Alle alarmbellen gingen af en uiteraard kon ik niet slapen. Gelukkig was Claartje bij mij om mijn zenuwen aan te horen. Ongeveer een uurtje later kwam het verlossende telefoontje. Cas was gezond ter wereld gekomen. Zondag gelukkig even kunnen skypen (ook al was de verbinding dra-ma-tisch), zodat ik de kersverse ouders en Cas ‘live’ heb kunnen zien. Heel raar om iedereen zo aan dat bed te zien zitten (iedereen super witte koppies en winterkleren aan) en ik aan een zwembad in bikini en dan de baby te zien. Mijn broer te zien als vader... Heel onwerkelijk maar super mooi. De tweede Afrikaanse traantjes kunnen op mijn lijstje genoteerd worden. Zou heel graag daar willen zijn, mn neefje bewonderen, knuffelen, bekijken. Het gewoon meemaken.. Maar ik zit hier 5000 kilometer verder en daar is niks aan te doen dus…. Dan maar een taartje en biertje nemen op de geboorte van mijn eerste neefje en er maar niet teveel bij nadenken! Mijn tijd met Cas komt nog wel!

Buiten deze prachtige gebeurtenis, wat me veel aan thuis doet denken, gaat het heel goed hier! Het werk is echt stukken beter. Ik ben vorige week met een zelfontworpen lesprogramma (in het Frans!) begonnen in het thema ‘Mon corps’. Elke dag neem ik groepjes van 5 kinderen mee naar een lokaaltje waar ik dan gedurende 30 minuten educatieve activiteiten met ze doe. Het gaat eigenlijk heel goed! De kinderen zijn mega enthousiast! Als ik ’s ochtends binnenkom staan ze allemaal met hun vinger omhoog: ‘Moi! Moi! Moi!’ omdat ze zo graag mee willen. ‘On va bricoler aujourd’hui?’ Het geeft me een voldaan gevoel, heb nu wel echt het idee dat ik de kinderen wat bij breng en dat mijn ervaring als 2 jaar juf nu goed van pas komt. De taalbarrière blijft wel lastig, ik spreek niet goed Frans en veel kinderen spreken alleen Moré. Het is dus veel handen- en voetenwerk, maar dat heeft ook weer zn charme! Ik wil dit nog 3 weken blijven doen, daarna hoop ik te wisselen van werk. Wat ik precies wil en waar er plek is moet ik nog uitzoeken.

Het is wel heel aangrijpend allemaal. Van de week werd er bijvoorbeeld een jongen (jaar of 10) binnengebracht door een paar oudere jongens. Het jongetje was héél vies, weinig kleren aan, in de broek grote bruine vieze plekken. De grote jongens hadden dit jongetje op straat gevonden en wisten niet wat ze er mee aan moesten.. Andere kinderen ‘verdwijnen’ ook zo maar. Ze lopen weg van het weeshuis, worden door familie opgehaald of worden terug bij hun familie geplaatst. Zo woonde er een jongen, Adam, in het weeshuis waarvan zijn hoofdhuid helemaal beschadigd was door littekens, mishandeling door de vader. Na ‘goede’ gesprekken met de ouders is het hij terug geplaatst bij het gezin. Bizar dat dit zo gaat en dat dit kan. Ben benieuwd wanneer ik Adam weer terug in het weeshuis zie.. Kinderen zijn echt getekend door hun verleden, letterlijk en figuurlijk. Zo is er ook een jongetje met allemaal littekens in zijn gezichtje, die regelmatig bij mij op schoot in slaap valt. Als ik hem dan wil wekken wordt hij helemaal hysterisch. Terwijl hij nog slaapt gilt hij heel hard, klampt zich aan me vast, huilen huilen huilen. Dit duurt gemiddeld een half uur. Wat er dan allemaal in dat koppie om gaat..

Om dit allemaal niet teveel aan te trekken moet er ook tijd zijn voor ontspanning en sightseeing! Donderdag gaan Claartje en ik naar Bobo-Dioulasso voor 6 dagen. Deze 1 na grootste stad van Burkina ligt zuid-west en schijnt erg mooi te zijn. Vooral de plekken om de stad moeten prachtige natuur bezitten. Ben benieuwd! Heel veel zin in!

Voel me lekker hier! Het werk gaat dus beter en in de weekenden doen we leuke dingen. Zo hebben we afgelopen weekend een concert bezocht (Afrikaanse ‘hippe’ muziek, het zou om 15u beginnen, de eerste klanken kwamen om 18u uit de speakers, na 5 negers en 2 biertjes zijn we maar weg gegaan.. Wel leuk om een keer te zien), lekker geborreld en uit eten geweest, duik genomen in het zwembad en gebakken op de ligstoelen (chique hotels hebben hier allemaal buitenzwembaden, entree 3 eu). Sinds donderdag woont hier nog een vrijwilliger, Els, een Belg van mijn leeftijd. Erg gezellige meid! Is toch leuk om een maatje bij het gastgezin te hebben.

Ik mag dus absoluut niet klagen! Met veel leuke tripjes (daarover later) in het vooruitzicht, leuk werk en gezellige mensen om me heen gaat alles super!